Bu yazı dizimde iyi insan olmanın bize neden bu kadar zor geldiği konusunu işleyeceğim. Sanrım bu yazımı yazmamı sağlayan en önemli etken şuan ki duygusallığım. Saat sabahın 6′sı ve ben hala uyumadım. Akşamdan beri babamla yaptığım telefon konuşmasını düşünüyorum. Daha doğrusu ona kendimi anlatamamanın verdiği bir üzüntü. Babam kanser hastası, aslında birbirimize çok benzeriz. Neredeyse aynı şeylere kızar, kızdığımızda aynı tepkileri veririz.
30 lu yaşları sürmeme rağmen babamın gözünde hala çocuk olduğumun farkındayım. Ama ne var ki konu babam olunca dilimin ucuna gelenleri dâhi söyleyemiyorum. En çok kırılmasına korkuyorum bir evlat olarak. Ama daha da önemlisi aslında bazı şeylere sabretmem, tepki göstermemem Allah’tan korktuğumdandır.
Şunu çok iyi anladım ki; iyi insan olmanın herkesin gözüne sokulacak iyilikler yapmaktan geçmiyor arkadaşlar. İyi insan olmak kendini bilmek ise, ölçülü hareket etmekten geçiyor. Dünya gailesine dalıp, sanki hiç ölmeyecek gibi çalışmak bir yana, kendi eksiklerimizi görmeyip başkalarının hatalarını yüzüne vurmak ne haddimize. Kendini bilmekten kastettiğim işte bu idi. Elbette dilsiz şeytan gibi susup oturmayacağız. Ama kalp kırmanın da gerçekten gereği yok. Dünya etme bulma Dünyası arkadaşlar. İyi Bir İnsan Olmak Bu kadar Zor mu? İyi insan olmak elbette zor değil, önemli olan iyiliği içimizde hissetmek. Birine kızmadan önce iki kere düşünmek ve kendine yapılmasını istemediğin şeyleri başkasına da asla yapmamak gerekir. Sevgiyle Kalın…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder